بررسی موسیقی بیرونی و کناری در اشعار واصفی هروی

یکی از عوامل زیبایی در شعر به ویژه قالب‌های کلاسیک استفاده بجا از موسیقی کناری و بیرونی است. مهم‌ترین جلوه‌های این نوع موسیقی به کارگیری وزن و قافیه و ردیف است. واصفی از جمله شاعرانی است که در این زمینه تحسین بر انگیز کار کرده است. او در ساختار بیشتر اشعار خود بار معنایی و موسیقیایی را به دوش قافیه و ردیف گذاشته است. واصفی گاه واژگانی چون لاله، نرگس، بنفشه، سرخ، غنچه و... را در ردیف‌های اشعار خود به کار گرفته که مطمئناً این کار دقت بسیاری را می‌طلبد. ردیف‌های فعلی بیش از دیگر انواع ردیف در اشعار او دیده می‌شود. اصلی‌ترین دلیل این امر تبعیت از شیوه شاعران قبل از خود و شاعران سبک هندی و هم‌چنین ایجاد مفاهیم و مضامین نو است. در مورد موسیقی بیرونی نیز واصفی از اوزان معدودی استفاده کرده است. او تنها از هشت وزن در اشعار خود استفاده کرده است که بیشترین بسامد بحر رمل (فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن) است. در این مقاله که به روش توصیفی و تحلیلی انجام شده موسیقی کناری و بیرونی در اشعار واصفی تحلیل شده است.